Hring eftir hring

Ein af elstu minningunum mínum er kannski sú elsta og kannski draumur, ég er ekki viss, en sé svo er það líklega elsti draumur sem ég man. Ég er á þriðja ári, í forstofunni í Mávahlíðinni og hleyp í hringi kringum lágt borð eða nokkurs konar kistu í miðri forstofunni, líkt og í eltingaleik, samt er ég ein. Á borðinu er hvítur dúkur með ísaumuðum laxableikum blómum og grænum blöðum. Dúkurinn var staðreynd en hefur e.t.v. bæst við eftirá. Þótt ég sé á hlaupum er minningin frosin; snýr að stofunni og baki í útidyrnar. Það er mjög rafmagnsbjart í forstofunni og sennilega kvöldsett úti. Undir sokkunum er teppi og annarsstaðar í íbúðinni er einhver.

Þetta er allt og sumt sem býr í minningu um atvik/draum sem samt er skýrari en margt sem ég gerði undanfarið ár. Hún lætur lítið yfir sér, en í raun er hver minning tengd Mávahlíðinni allar minningar henni tengdar samankomnar. Það er skrítið til þess að hugsa að hefði ég aldrei búið í Mávahlíð 10 en komið þangað í heimsókn og dreymt þennan draum um nóttina, þá hefði ég aldrei munað hann svo vel; minningin býr á einhvern hátt ekki í sjálfri sér, heldur í tengingum fyrr og síðar.